مدیرعامل گروه صنعتی کهرنگ در مصاحبه ای با خبرنگار استصنا در ارتباط با فعالیت اینشرکت گفت:
گروه کهرنگ در حوزه تولیدات دریایی و تجهیزات صنایع نفت فعالیت داردو عمده کارهای اینشرکت نوآورانهای بوده است و برای اولین بار در ایران تولید شده است، تولیداتی مانند ضربهگیرهای اسکله و البته در این راستا موفق به دریافت جایزه جشنواره خوارزمی برای ابتکار صنعتی از رییسجمهور وقت هم بوده ایم. از دیگر ساخته های این مجموعه میتوان به دیافراگمها و سازههای دریایی برای کشتیسازی و ایزوایکو- دربهای حوضچه های خشک که یک سازه 1800 تنی میباشد اشاره کرد ، وی ادامه داد که با توجه به اینکه اکثر فعالیت های اینشرکت برای اولین بار انجام شده و مورد استقبال قرار گرفته و به عنوان کارآفرین برتر ملی هم انتخاب شده اند واز دیگر موفقیت های اینشرکت صادرات ضربهگیر اسکله به کانال پاناما بوده است.
مصطفی روناسی درباره موانع سد راه تولید شرکت اظهار داشت :
اولین مانع در مسئله تولید بروکراسی اداری است، بروکراسی بسیار سنگینی که با اضافه شدن سامانههای مختلف چندین برابر شده است. قبلاً برای انجام کار با یک شخص طرف بودیم، اکنون هم شخص وجود دارد و هم سامانه و اختلالات سامانه مانند قطعی. میتوانم بگویم در این چهل و چهار سال اکنون سختترین شرایط برای تولید وجود دارد، آن هم بهعلت ایجاد بروکراسی است. قبلاً یک نفر بود که بالاخره مسئله را حل میکرد، اکنون شما را به سامانههای مختلف ارجاع میدهند و سامانهها هم معمولاً فعال نیستند. مشکل و مانع دوم تامین ارز است که بانک مرکزی مشخص نمیکند ارز لازم برای مواد اولیه ما را چه زمانی تامین میکند؛ ما باید ثبت نام کنیم و پول را پرداخت کنیم و منتظر بمانیم که چه زمانی پرداخت انجام میشود یا اصلا پرداخت میشود یا خیر. با توجه به قراردادهای ما با کارفرماهای دولتی ما هم مشمول جریمه میشویم و خسارتهای زیادی به ما وارد میشود.
وی افزود:
مسئله بعدی تورم است، شرکتهای بزرگ درخواستهای بزرگ دارند و کارهای بزرگ هم زمانبَر هستند و دو، سه یا چهار سال زمان میبرند. ولی متاسفانه هزینه تعدیل به ما پرداخت نمیشود. هزینههای ما ممکن است در طول قرارداد چندین برابر شود ولی این هزینهها دیده نمیشود. در نتیجه این شرایط، بخش خصوصی واقعی وقتی کار بزرگی را انجام میدهد کوچکتر میشود. زیرا اگر شرکت بزرگ و معتبری کاری را قبول کند آن را تکمیل میکند و با ضرر و زیان تحویل میدهد و ما خودمان عملاً دچار این مسائل شدهایم. پروژههای بزرگ ملیای را انجام دادهایم که باعث شده است بعد از آن یک سری از تجهیزات کارخانه را بفروشیم که بتوانیم تعهدهایمان نسبت به کارفرماها و بانکها را انجام بدهیم. مسئله بعدی تامین نقدینگی است. بانکها متاسفانه هیچ اقبالی نسبت به دادن وام به بخش خصوصی نشان نمیدهند و اگر هم وام را بدهند با بهرههای سی یا چهل درصدی این کار را انجام میدهند. به عنوان مثال بنده وامی داشتهام که آن را با چهل و دو درصد بهره تسویه کردهام. بیست و هشت درصد بهره اصلی و چهارده درصد جریمه تاخیر که جمعاً میشود چهل و دو درصد که ما در بانکداری اسلامی بهره پرداخت کردهایم که مدارک مربوطه در بانک تجارت موجود است. اینها قسمتی از مسائلی هستند که ما با آن مواجه هستیم که جلوی رشد ما را میگیرد و اجازه نمیدهد سرمایهگذاری ما چه از نظر ایجاد دانش فنی، چه از نظر ماشینآلات و چه نیروی انسانی را توسعه دهیم و نیازهای کشور را تامین کنیم.
